De 7 meest voorkomende misverstanden over partneralimentatie
Door Nandi Kollenburg
Wanneer mensen gaan scheiden, moet er vaak alimentatie worden betaald. Daarbij dient een onderscheid gemaakt te worden tussen partner- en kinderalimentatie. Uit mijn dagelijkse praktijk als echtscheidingsadvocaat blijkt dat er vooral veel misverstanden bestaan over de partneralimentatie. De top 7 is als volgt:
1. De alimentatieduur bedraagt 12 jaar
De plicht tot het voldoen van partneralimentatie eindigt in beginsel 12 jaar nadat het huwelijk is ontbonden.
Indien het huwelijk echter niet langer heeft geduurd dan 5 jaar en uit dit huwelijk geen kinderen zijn geboren, eindigt de alimentatieverplichting na het verstrijken van een termijn die gelijk is aan de duur van het huwelijk. Bij een huwelijk dat drie jaar geduurd heeft, bedraagt de duur van de partneralimentatie dus drie jaar.
2. De vastgestelde duur van de alimentatie ligt vast
De periode dat iemand recht heeft op alimentatie is afhankelijk van verschillende factoren. De rechtbank kan op basis van deze factoren oordelen dat de alimentatieverplichting wordt verkort of verlengd. Dit is vaak het geval als de omstandigheden tussentijds zijn gewijzigd. Het hoeft dus niet zo te zijn dat de vastgestelde alimentatieduur altijd standhoudt.
3. De man moet alimentatie betalen aan de vrouw. De vrouw heeft hier automatisch recht op
Alimentatie wordt vastgesteld op basis van het inkomen van beide partijen. Indien een van de partijen niet in zijn/haar eigen levensonderhoud kan voorzien en behoefte heeft aan een aanvullende bijdrage van de andere partij, dient die partij alimentatie te betalen, maar enkel indien hij/zij daar voldoende draagkracht voor heeft.
Indien de vrouw meer verdient dan de man, kan het zo zijn dat de vrouw alimentatie aan de man moet betalen en indien partijen ongeveer hetzelfde verdienen kan de situatie zich voordoen dat er over en weer geen alimentatieverplichting is.
4. Als de vrouw werkt of gaat werken, hoeft de man geen alimentatie (meer) te betalen
Als de alimentatiegerechtigde partij eigen inkomsten verwerft, dan wil dit niet zeggen dat er geen aanvullende behoefte aan partneralimentatie meer is. Het kan echter wel een reden zijn om de alimentatie opnieuw te laten berekenen. Hetzelfde geldt wanneer de alimentatieplichtige meer of minder gaat verdienen.
5. Bij vreemdgaan vervalt het recht op alimentatie
Vreemdgaan an sich heeft geen juridische consequenties. Enkel indien de alimentatiegerechtigde partij een relatie heeft met een nieuwe partner, welke relatie gelijkgesteld kan worden met een huwelijk, vervalt de alimentatieverplichting. Op de alimentatieplichtige partij rust echter de bewijslast om aan te tonen dat er sprake is van de situatie van samenleven als waren men gehuwd.
6. Er hoeft alleen alimentatie te worden betaald na een echtscheiding
Het recht op partneralimentatie bestaat niet alleen na de ontbinding van een huwelijk, maar eveneens na de ontbinding van een geregistreerd partnerschap. Ook als partijen enkel hebben samengewoond kan er sprake zijn van partneralimentatie. Dit moet dan vooraf zijn overeengekomen (bijvoorbeeld in een samenlevingscontract) of achteraf in een vrijwillig kader.
7. Binnenkort verandert de wetgeving omtrent partneralimentatie; daar wil ik nu al bij aansluiten
Bij de Tweede Kamer is momenteel een wetsvoorstel aanhangig om de huidige wetgeving omtrent partneralimentatie aan te passen en de duur van de alimentatieverplichting te verkorten. Deze wet is echter nog niet in werking getreden, waardoor er aan het wetsvoorstel nog geen rechten kunnen worden ontleend. Aangezien de wet ook nog door de Eerste Kamer moet, kan het nog even duren voordat daar verandering in komt.
